Duży, wydłużony ślad łapy, wyraźnie widoczna litera X pomiędzy odbiciem poduszek oraz charakterystyczny trop układający się wzdłuż linii prostej tak zwane „sznurowanie",  do tego obecność odchodów, w których znajdują się resztki sierści i niestrawione fragmenty kości oraz oczywiście wycie. Takie ślady i tropy świadczą o obecności wilka. Trzeba mieć sporo szczęścia, żeby zobaczyć wilka osobiście. Z reguły wilk unika kontaktu z człowiekiem. Jeżeli poruszamy się po często odwiedzanych drogach i ścieżkach leśnych raczej nie spotkamy się z tym drapieżnikiem. Jednak podczas spacerów lepiej unikać terenów podmokłych i młodników, nie zaglądać do dużych nor, szczególnie między kwietniem, a czerwcem kiedy wadera wyprowadza szczenięta.

Dobowa migracja wilka to często kilkadziesiąt kilometrów, dlatego też zauważany jest w całym zasięgu terytorialnym naszego Nadleśnictwa.