Bobry bytują zarówno w zbiornikach wodnych (jeziorach, stawach), jaki i w ciekach wodnych (rzekach, strumieniach). W tych drugich budują tamy. Tama to zmyślna układanka kłód drewna i gałęzi, które stanową zbrojenie konstrukcji. Do jej uszczelnienia bobry używają dużych ilości mułu, błota, darni oraz rozdrobnionych części roślin. To wszystko staranie nanoszą i układają.

Po co ten cały trud? W jakim celu są budowane tamy? Celem jest podniesienie poziomu wody poprzez zablokowanie jej odpływu w okolicy, gdzie bobry zdecydowały się osiedlić. Wodni inżynierowie przy osiedlaniu biorą pod uwagę ukształtowanie terenu. Korzystnym miejscem jest odcinek, w którym koryto rzeki przebiega w znacznym obniżeniu terenu. Wówczas bobry mają ułatwioną pracę i wystarczy, że zatamują naturalne przepusty z wykorzystaniem przewężeń terenu. Pracowite bobry budują na jednym cieku kilka tam, co pozwala na zalanie większego terenu. Każde uszkodzenie tamy jest przez nie natychmiast naprawiane. Zgromadzona woda jest niezbędna do powstania innych bobrowych budowli takich jak: nory, żeremia (siedziby) oraz sieć kanałów i spiżarnie.

Wejścia do rezydencji bobrów zawsze znajdują się pod wodą. Żeremia powstają tam, gdzie płaskie brzegi rzek, potoków czy jezior uniemożliwiają kopanie nor. W stromych brzegach cieków bobry kopią nory mieszkalne. Nory kopane są pod korzeniami drzew, co zabezpiecza je przed zawaleniem. Kanały zalane są wodą, co usprawnia komunikację.

Gdy kanał ulegnie zawaleniu bobry przystępują do naprawy i uzupełniają luki komponentem mułu, błota i gałęzi. Wyższy poziom wody pozwala lepiej zasłonić wejścia do nor, pozwala na nurkowanie, a także przenoszenie materiałów – spławianie większych kłód powalonych drzew. Jest też niezbędny do powstania spiżarni.

Spiżarnia to podwodny magazyn gałęzi, których zapas przeznaczony jest na ciężkie zimowe dni. Bobrowe rozlewiska mają pozytywny wpływ na ekosystem. Retencjonowana woda w dobie coraz drastyczniejszych okresów suszy jest nieoceniona. Rozlewiska i ich okolica to tętniące życiem oazy. Dostatek wody i martwego drewna wpływa na większą bioróżnorodność.

Należy pamiętać, że jest to gatunek chroniony, dlatego wszelka ingerencja w jego środowisko jest możliwa wyłącznie za zgodą wydawaną przez Regionalną Dyrekcję Ochrony Środowiska.